top of page

Zwemles (of: leren voelen)

  • Foto van schrijver: Anna
    Anna
  • 19 mrt
  • 3 minuten om te lezen

Hoe kun je je soepel door de stroom van het leven bewegen, als niemand je ooit heeft leren zwemmen?


In je hoofd schieten


Ik was een heel gevoelig kindje. Je herkent het misschien zelf ook wel: wollen truien of sjaals die kriebelen, veel vinden ‘stinken’ of letterlijk als ‘adembenemend’ ervaren, omdat je zo enorm veel ruikt, sfeer aanvoelen, gezichten kunnen lezen, en je dan maar liever verstoppen als je nattigheid voelde.


Ik had een hele lieve moeder, maar ze was ook wel van het type: niet zeuren, maar doorgaan. En dus zat ik daar met al mijn hyperactieve neuronen en geen mogelijkheid om het echt te uiten. Wat het deed was dat ik heel veel in mijn eigen koppie ging nadenken, als heel jong kind al. En als ik boos was dan implodeerde ik, want als ik explodeerde, kwam er straf. Al snel koos ik mijn hoofd, en niet mijn lijf (stem, buikpijn, spierpijn, kramp etc.).


Het ‘niet zeuren, maar doorgaan’ en de straf bij boosheid was voor mij de reden om in mijn hoofd te schieten. Maar ook bijvoorbeeld als je in een gezin geboren bent, waar er nooit gepraat werd over gevoelens, of waar de overtuiging heerste dat jongens niet mochten huilen en sterk moesten zijn en/of meisjes zich vooral onderschikt moesten maken, dan kun je daar als volwassene nog steeds behoorlijk last van hebben.


Watertrappen


En misschien heb je dat niet eens in de gaten. Het kan zijn dat je enkel een ongemak voelt. Af en toe frustratie voelt, omdat je je niet gehoord of gezien voelt. Maar het kan bijvoorbeeld ook zijn dat (liefdes)relaties keer op keer stuklopen, of door de ander als ingewikkeld worden ervaren omdat ‘je niet over je gevoelens vertelt’. En dan heb jij je stinkende best lopen doen om sterk te zijn, of je juist ondergeschikt te maken. Je deed precies wat je geleerd was om te doen en het bleek niet te kloppen met je leven nu. Je relatie, je baan wellicht… En misschien stond je wel helemaal met je oren te klapperen want: praten over gevoelens? Is dat nodig? Kan dat? Dat laatste daar had ook ik last van, want op elke vraag van mijn vorige partner “wat is er toch?” zei ik “niks”, denkend dat ik zou worden afgerekend op mijn woorden c.q. gevoel.

Het is niet dat je die gevoelens niet hebt. Je voelt misschien best veel zelfs, maar je uit ze niet. Omdat je dat niet hebt geleerd. Jou is anders verteld. Je hebt niet leren watertrappen in de stroom van gevoelens die er waren.


Niet alleen je omgeving kan er last van hebben - zoals bijvoorbeeld in een relatie - maar vooral ook jij zelf. Als het gevoelens zijn die écht raken, die écht over jou als persoon, als ziel, gaan, dan zoeken die gevoelens ergens een uitweg. En meestal zoeken ze die in fysieke sensaties. Ze kunnen zich vastzetten als pijn of stijfheid die niet echt fysiek te verklaren is, heftig transpireren, hartkloppingen, noem maar op. En al die dingen voel jij, maar je hebt geleerd dat je die gevoelens niet uit, of je hebt jezelf dan maar verteld dat jij nu eenmaal niets voelt.


Kortom: het is hoog tijd voor zwemles. Om eerst maar eens te gaan watertrappen, bewust te worden. Eerst maar eens echt in je lijf te gaan voelen en van daaruit ook steeds meer te gaan voelen. En dit dan gaan uiten: in woorden, in bewegingen, in smijten of beuken, in klank of op andere creatieve manieren. En hoe meer je dit gevoel durft te gaan uiten (op welke manier dan ook) hoe meer je gaat begrijpen. Waarom dat dit zo is, kan ik niet goed uitleggen, maar het is zo. Het heeft onder andere met celgeheugen te maken, dat beelden of inzichten creëert als het wordt losgemaakt.


En dat begrip of inzicht gaat je helpen om beter te dealen met de dingen die je als moeilijk ervaart in je dagelijkse leven en om deze te transformeren.


Ben jij klaar voor je zwemles? Ik zet mijn badmuts alvast voor je op en neem mijn fluitje mee. En als je er klaar voor bent, gooi ik je graag in het diepe! ;-).



Anna Houben Coach op retraitereis

Een hele mooie reis om te leren voelen is onze Latifareis. Deze reis is door de opbouw, structuur en herkenbare thema's zeer geschikt voor deelnemers die nog niet zo gevorderd zijn op het pad van persoonlijke groei. Echter, door de diepgang van deze reis, kunnen ook de meer ervaren reizigers hun hart ophalen aan de Latifa!




Anna Houben

Comments


bottom of page